‘We waren nog maar net begonnen toen ik een jaar geleden een verontrustend artikel voor ogen kreeg. “Een dakloze Mohamed in regio Utrecht’. Mo? Mohammed? Die in een bos woont? Vol verbazing reed ik die kant op. Na lang zoeken zag ik eindelijk een tentje diep in het bos. Helaas was er niemand te vinden, behalve een grote hond. Ik besloot maar om twee gebedseenheden te bidden en terug naar huis te gaan. Na afronding van het gebed zag ik iemand voor me staan. Een Marokkaans-Nederlandse man van middelbare leeftijd. Ik vertelde hem wie ik was en waarom ik hem was komen zoeken. Ik vroeg hem hoe het met hem gaat en wat ik voor hem kan betekenen. De woorden die hij toen uitsprak zal ik nooit vergeten: ‘Het feit dat er eindelijk een moslimbroeder is die zich om mij bekommert en helemaal naar mij toe is gekomen, is genoeg. Om eerlijk te zijn is mijn band met Allah helemaal verwaterd en bid ik al een tijd niet meer. Maar door jouw komst weet ik weer wat ik echt mis’.
Na een aantal telefoontjes verbrak Mohammed helaas het contact. Tot een week geleden….Ik had zijn telefoontje helemaal niet meer verwacht en was dus aangenaam verrast. Hij klonk opeens veel vrolijker. Hij gaf aan dat hij sindsdien niet meer is gestopt met bidden en het stukken beter gaat. Hij durft weer vooruit te kijken en te bouwen aan een nieuw leven.
Het bijzondere van dit alles is dat Mohammed geen financiële bijdrage van NZF heeft gekregen. Een simpele bezoek, wat telefoongesprekken en het doorverwijzen naar de juiste instanties was genoeg. Een mooie herinnering dat het concept van Zakat om meer draait dan alleen geld. Het gaat om het omkijken naar elkaar. Vanuit liefde en compassie. Zo versterken we zowel onze banden onderling als die met onze Schepper 
!
