De afgelopen tijd ben ik steeds vaker gaan nadenken over het fenomeen ‘goeddoen’. Wat betekent dit nou? En wat doen we? Zijn we nou andere organismen op deze wereld aan het helpen of zijn we meer onszelf aan het helpen? Verscheidene onderzoeken hebben al bewezen dat goeddoen ons een ‘lekker’ en een voldaan gevoel geeft. We ervaren een genot. Het blijft voor mij lastig om te definiëren wat we nou precies doen. En naar het antwoord moet daarom gezocht worden.
‘Back to the roots’
In de Koran en Profetische tradities wordt meermalen aangegeven hoe deugdelijk het is om te schenken en anderen te assisteren in tijden van voor- en tegenspoed. Voor nu staan we stil bij één van de prachtige Koranverzen, namelijk Al Hashr 59:9.
وَيُؤْثِرُونَ عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ
‘En zij geven aan hen de voorkeur boven henzelf, zelfs als zij het nodig hebben.’
Dit vers heeft betrekking op het volgende prachtige verhaal. Een man kwam naar de Profeet (vzmh) en gaf aan dat hij in moeilijkheden verkeert. Hierna vroeg de Profeet (vzmh) aan zijn metgezellen: ‘Is er iemand die deze man komende nacht als gast zou willen ontvangen?’. Een man van de Ansar (inwoners van de stad Madinah) gaf toen aan dat hij deze man zou willen ontvangen en volledig voorzien. De gastheer kwam er thuis achter dat hij niet genoeg voedsel had, maar was vastberaden om samen met zijn vrouw de gast maximaal te voorzien. Zij besloten al het voedsel wat zij voor zichzelf en de kinderen hadden te presenteren aan de gast en het de gast comfortabel te maken. Dit is een prachtig voorbeeld van compassie en deugdelijkheid. In dezelfde periode hadden de Ansar, de groep waar de gastheer toe behoorde, zichzelf verplicht gesteld om al hun welvaart te delen met de immigranten (Muhajireen) die naar de stad kwamen. Dit betekende letterlijk dat als iemand een huis had, hij of zij 50% deelde met de immigrant. Als iemand een kudde schapen of koeien had, dan werd dit voor de helft gedeeld met de immigrant.
Hoe classificeren we wat bovenstaande filantropen deden?
Doneerden/gaven zij? Ontvingen zij? Of was het toch iets anders? Ik ben voor mijzelf tot de conclusie gekomen dat we goeddoen vanaf nu dienen te classificeren als delen. Het is het delen van welvaart, geluk, gevoelens, hoop, zegeningen en andere facetten van het leven. Voor al hetgeen wat je doneert/geeft, ontvang je immens veel terug (zowel in dit leven als het hiernamaals). Door het te classificeren als iets wat we delen, creëren we ook een gelijk speelveld tussen de donateur en de ontvanger. Aan het einde van rit hebben de twee groepen elkaar nodig. En dan begrijpen we eindelijk ook het spreekwoord: ‘Geluk kun je vermenigvuldigen door het te delen.’
Dit artikel is geschreven door Imad el Fadili en vormt een deel van een serie aan artikelen die geschreven worden door verschillende auteurs.
