7 familieleden verloren en 10 dagen zonder eten gelopen. Het verhaal van een ongelooflijke gelukszoeker.
Emir, ooit een gerespecteerde arts in Damascus, ervoer het dagelijkse leed
van de armoede en gezondheidsproblemen in Syrië. Gedurende zijn
carrière bracht hij verlichting aan de zieken, maar gedwongen door oorlog
en geweld ontvluchtte hij zijn thuisland. Nu verblijft hij eenzaam in een
asielzoekerscentrum in een vreemd land, zonder familie, en met slechts
een minimaal leefgeld om te overleven.
Zijn dagen beginnen met pijnlijke herinneringen aan zijn vroegere leven. In
een kleine kamer met minimale voorzieningen denkt hij vaak terug aan de
tijd waarin hij voor zijn familie kon zorgen. Maar nu worstelt hij om rond te
komen van het kleine bedrag dat hem is toebedeeld.
Emir heeft tien dierbaren verloren, familie, vrienden en buren uit zijn
geliefde Damascus. Het geld dat hij ontvangt volstaat nauwelijks voor
boodschappen en biedt geen ruimte voor reizen, psychologische hulp,
gezonde maaltijden of het aflossen van schulden. Elke dag is een strijd om
financieel het hoofd boven water te houden.
Zijn verhaal is slechts een van velen die verteld moeten worden. Het
herinnert ons eraan dat elke vluchteling, elk individu in armoede, een
persoonlijk verhaal heeft dat dieper gaat dan statistieken. Het zijn verhalen
van echte mensen, gevuld met emoties en de meest elementaire
menselijke behoeften. Het onderstreept dat bestaanszekerheid niet enkel
over beleid en economische cijfers gaat, maar ook over het bieden van
hoop, waardigheid en een menswaardig bestaan aan degenen die alles
hebben achtergelaten en een nieuw leven proberen op te bouwen met
minimale middelen.
